Aandacht voor lichaam én geest samen

Ik ben regelmatig volger van Jan Walburg. Deze man, voorzitter van Raad van Bestuur van het Trimbos Instituut, schrijft boeiende blogs. Hij onderschrijft mijn mening dat in de gezondheidszorg meer rekening gehouden mag worden met de interactie die er is tussen lichaam en geest.  Dat deze twee componenten in de mens onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden, is vanuit de holistische en natuurgeneeskundige behandelwijze niet nieuw. Sterker nog, alle complementaire interventies en therapieën zijn op dit uitgangspunt gebaseerd.

 Dat nu ook recent neuropsychologisch onderzoek steeds meer bewijs vindt van deze samenhang tussen lichaam en geest, kan ik dus alleen maar toejuichen. Walburg noemt een aantal ‘pionierende’ voorbeelden van onderzoek die een sterke samenhang laten zien tussen chronisch lichamelijke ziektes en chronisch psychische stoornissen. Zo bestaat er een samenhang tussen diabetes (= suikerziekte) en depressie van meer dan 50%. En een sterke samenhang tussen kanker, hart- en vaatziektes aan de ene kant, en angst en depressie aan de andere kant. Ondanks deze kennis, zo betoogt hij, vindt er echter niet standaard een screening plaats op psychische gesteldheid bij mensen met een chronische lichamelijke ziekte en ook nauwelijks behandeling hierop. Toch zou zo’n behandeling kostenbesparend kunnen zijn, omdat een depressie meestal een negatieve invloed heeft op het herstel en verloop van de ziekte. Ook is sinds kort bekend dat lichamelijk actief zijn, door bijvoorbeeld één uur sporten per week, de kans op het krijgen van een psychiatrische aandoening met 50% vermindert. En dat lichamelijk actief zijn een belangrijke functie heeft bij het herstel van psychiatrische problemen, zoals bij depressie. Deze wetenschappelijke kennis wordt echter weinig ingezet in de psychiatrie. Er wordt weinig aandacht geschonken aan de lichamelijke conditie van patiënten, die daar het meeste baat bij zouden hebben: de chronisch psychiatrische patiënt.